Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Ήταν ο Μαρξ «μαρξιστής»;

Μετά τον Χέγκελ τέλειωσε η περίοδος των μεγάλων φιλοσοφικών συστημάτων. Στη θέση των μεγάλων φιλοσοφικών θεωριών έχουμε πλέον πιο «πρακτικές» φιλοσοφίες.
Αυτό εννοούσε ο Μαρξ λέγοντας πως ως τότε οι φιλόσοφοι προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο αντί να προσπαθήσουν να τον αλλάξουν.
Ο ίδιος ο Μαρξ αντιπαθούσε τον όρο «μαρξισμός»!
Στη διαμόρφωση αυτού που αργότερα ονομάστηκε «μαρξισμός» συνέβαλε αρχικά ο φίλος και συμφοιτητής του Φρίντριχ Ένγκελς, και τον προηγούμενο αιώνα οι Λένιν-Στάλιν-Μάο, που ισχυρίστηκαν ότι συνέβαλαν στην εξέλιξη του «μαρξισμού»
Βέβαια, ο Μαρξ ήταν τόσο «μαρξιστής» όσο ήταν κι ο Χριστός «χριστιανός»!

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Τα στάδια της ζωής μας κατά τον Κίρκεγκορ.

Όποιος βρίσκεται στο πρώτο στάδιο, το αισθητικό, ζει τη στιγμή και προσπαθεί να πετύχει την ηδονή.
Αποδεκτό είναι ό,τι είναι ωραίο, χαριτωμένο, ευχάριστο. Οτιδήποτε δεν τον ευχαριστεί είναι αρνητικό...
Απολαύσεις δεν είναι μόνο οι σαρκικές.
Κι ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα, την τέχνη, τη φιλοσοφία με παιχνιδιάρικη διάθεση, ζει στο αισθητικό στάδιο.
Επόμενο στάδιο είναι το «ηθικό», γεμάτο σοβαρότητα και συνεπείς επιλογές.
Στο στάδιο αυτό ο άνθρωπος δεν διακρίνει τα πράγματα σε ευχάριστα και δυσάρεστα, αλλά σε σωστά και λάθος.
Όμως, οι άνθρωποι του σταδίου αυτού κάποτε κουράζονται απ’ την πολλή σοβαρότητα, τη συνέπεια και την τάξη της ζωής τους.
Και είτε επιστρέφουν στο αισθητικό στάδιο είτε επιχειρούν το μεγάλο άλμα: περνούν στο επόμενο στάδιο, το «θρησκευτικό».
Στο στάδιο αυτό ανοίγονται στον απέραντο ωκεανό της αβεβαιότητας.
Προτιμούν την πίστη απ’ την αισθητική απόλαυση και τις επιταγές της λογικής
Για τον Κίρκεγκορ, το «θρησκευτικό» στάδιο είναι συνώνυμο του Χριστιανισμού.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Κίρκεγκορ και Χριστιανισμός (Γ’)

Στα ζητήματα της θρησκείας, η πίστη παίζει καθοριστικό ρόλο.
Αν αντιλαμβανόμασταν αντικειμενικά το Θεό, τότε δεν θα τον πιστεύαμε.
Παλαιότερα πολλοί προσπαθούσαν ν’ αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού, ή, έστω, να την αντιληφθούν με τη λογική τους...
Αν καταπιαστούμε με συστηματα απόδειξης και λογικά επιχειρήματα, τότε σίγουρα θα κλονιστεί η πίστη μας και θα χαθεί η θρησκευτική μας θέρμη.
Το κρίσιμο δεν είναι αν ο χριστιανισμός ανταποκρίνεται στην αλήθεια, αλλά αν «για μένα» είναι ή όχι αλήθεια...
Οι Λατίνοι έλεγαν «Πιστεύω γιατί είναι παράλογο»...

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Εσείς, αν σαν τρυπούσε ένα βέλος τι θα κάνατε;

Ο Κίρκεγκορ έδωσε έμφαση στον «μεμονωμένο άνθρωπο».
Για τον οποίο οι αντικειμενικές αλήθειες είναι εντελώς αδιάφορες.
Ο «μεμονωμένος άνθρωπος» αναζητά τη δική του αλήθεια.
Ο Κίρκεγκορ ειρωνευόταν τους θεωρητικούς φιλοσόφους που ενώ εξηγούσαν ολόκληρο το σύμπαν, ξεχνούσαν το ίδιο το όνομά τους. Τους διέφευγε πως ήταν συγκεκριμένα ανθρώπινα όντα...
Αδιαφορούσε για μια γενική και θεωρητική προσέγγιση της ανθρώπινης φύσης.
Αναζητούσε το πραγματικό και συγκεκριμένο.
Αν σε πληγώσει, έλεγε, ένα φαρμακερό βέλος θα ψάξεις κάποιον να σου φροντίσει την πληγή.
Και δεν θ’ ασχοληθείς θεωρητικά με το πώς ήταν φτιαγμένο το βέλος, σε ποιο δηλητήριο χώθηκε η μύτη του ή υπό ποία γωνία σε χτύπησε...