Κύριε Πλάτωνα, τι γυναίκα να παντρευτώ;

«Συνήθως έρχονται σε γάμο άτομα με όμοιους χαρακτήρες.
Αυτό είναι λάθος!
Ο σωστός κανόνας είναι να παντρεύονται διαφορετικοί χαρακτήρες! Π.χ. ένας τολμηρός και δυναμικός να πάρει μια ήπια, ήρεμη και συνετή γυναίκα.
Η βασικότερη, όμως, ανάγκη είναι η ταυτότητα της γνώμης των δύο ανθρώπων στο τι θεωρούν καλό ή κακό, δίκαιο ή άδικο, ηθικό ή ανήθικο...»

Ήταν άθεοι οι Διαφωτιστές;

Δεν χωράει αμφιβολία πως υπήρξαν αρκετοί Διαφωτιστές συνεπείς υλιστές και άθεοι.
Οι περισσότεροι, όμως, θεωρούσαν παράλογη την ιδέα ενός κόσμου χωρίς Θεό!
Έβρισκαν πως ο κόσμος ήταν οργανωμένος και φτιαγμένος με πολύ λογικό τρόπο και δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως κάτι τέτοιο ήταν τυχαίο...
Το ίδιο λογική θεωρούσαν και την αθανασία της ψυχής!
Οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού αγωνίστηκαν για την επιβολή αυτού που αποκαλούσαν «ανθρωπιστικό χριστιανισμό».
Ήθελαν να ελευθερώσουν το χριστιανισμό απ’ το βάρος των παράλογων δογμάτων και προλήψεων!
Αρκετοί απ’ αυτούς ήταν και οπαδοί του Ντεϊσμού.
Θεωρούσαν πως ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο πριν πολύ καιρό. Στη συνέχεια, όμως, αποκαλύπτεται στον άνθρωπο μέσω αποκλειστικά της φύσης και των νόμων της κι όχι με άλλους υπερφυσικούς τρόπους.
Δεχόταν, δηλαδή, έναν Θεό περισσότερο «φιλοσοφικό» παρά «προσωπικό».
Στο σημείο αυτό προσέγγιζαν τον Αριστοτέλη αλλά και πολλούς αιρετικούς των πρώτων αιώνων...

Συμβιβάζεται η «περισσότερη γνώση» με την «επιστροφή στη φύση»;

Οι οπαδοί του Διαφωτισμού πίστευαν πως όταν η λογική και η γνώση διαδίδονταν πλατύτερα στα λαϊκά στρώματα, τότε η ανθρωπότητα θα έκανε μεγάλα βήματα προόδου.
Ο παραλογισμός και η αμορφωσιά θα εξαφανίζονταν και θ’ άρχιζε η ιστορία της διαφωτισμένης ανθρωπότητας.
Σήμερα, μπορεί να μην είμαστε και τόσο σίγουροι πως περισσότερη γνώση σημαίνει πάντα και καλύτερες συνθήκες ζωής για τον κόσμο.
Ο Ζαν Ζακ Ρουσό έριξε το σύνθημα «πίσω στη φύση»! Με τη λέξη «φύση» οι Διαφωτιστές εννοούσαν αυτό που εμείς λέμε «λογική». Γιατί η λογική είναι δοσμένη, κατά τη γνώμη τους, στον άνθρωπο από τη φύση, ενώ η Εκκλησία και ο πολιτισμός όχι!
Η πολιτισμένη κοινωνία απομακρύνει, έτσι πίστευαν, τον άνθρωπο απ’ τη φύση, γι’ αυτό και τη θεωρούσαν ρίζα κάθε κακού!
Γι’ αυτό και ο Ρουσό ζητούσε ν’ αφήσουν τα παιδιά να ζήσουν, όσο το δυνατόν περισσότερο, μια «φυσική κατάσταση αθωότητας».

Ντέιβιντ Χιούμ Γ’ (Γίνονται θαύματα;)

Ο Χιούμ δεν αρνήθηκε κατηγορηματικά τη δυνατότητα των θαυμάτων.
Ο ίδιος, βέβαια, δεν πίστευε στα θαύματα. Αναγνώριζε, όμως, την ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν σ’ αυτά που ονομάζουμε «υπερφυσικά φαινόμενα».
Είναι αξιοσημείωτο πως όλα τα γνωστά θαύματα έγιναν είτε πολύ μακριά από μας είτε πολύ καιρό πριν από μας.
Ο Χιούμ δεν μπορούσε να πιστέψει στα θαύματα επειδή απλούστατα δεν είχε ζήσει κανένα, δεν είχε αντιληφθεί κανένα με τις αισθήσεις του...
Αλλά ούτε και το αντίθετο είχε συμβεί: δηλαδή δεν είχε αντιληφθεί με τις αισθήσεις του ότι δεν γίνονται θαύματα!
Αλλά ούτε και τους φυσικούς νόμους αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Όταν αφήσουμε μια πέτρα ελεύθερη, είτε πέσει στο έδαφος είτε όχι, εμείς μόνο την πέτρα θα βλέπουμε!
Αλλά η δύναμη της βαρύτητας υπάρχει, έστω κι αν η ίδια δεν είναι ορατή...