Ζήνωνας ο Κιτιέας

Ο πρώτος στωικός φιλόσοφος λεγόταν Ζήνωνας και γεννήθηκε στο Κίτιο της Κύπρου γύρω στα 332 π.Χ.
Ως άντρας δεν πρέπει να ήταν και τόσο ωραίος. Στραβολαίμης, χοντροπόδης, μελαψός ... είχε κάθε λόγο να μην ευγνωμονεί τη φύση και να απεχθάνεται την ανέμελη ζωή.
Στα νιάτα του είχε πάει σε μαντείο και ρώτησε "πού να πάω"; Η θεότητα του απάντησε "στους νεκρούς"! Ο Ζήνωνας απέκλεισε το ενδεχόμενο το μήνυμα να σήμαινε "να πας στα τσακίδια" και το θεώρησε προτροπή να ασχοληθεί με τους νεκρούς φιλοσόφους, δηλαδή τους κλασικούς!

Δίλημμα ...

Τι είναι προτιμότερο;
Ένας υποκριτής φίλος
ή ένας ειλικρινής εχθρός;
Ρωτάω ...
γιατί, ένας υποκριτής φίλος
μπορεί να σου δώσει κάποια,
έστω ψεύτικη, ζεστασιά!
Ενώ ο ειλικρινής εχθρός
όχι...

Μη φοβάστε το θάνατο!

Ο Επίκουρος συνήθιζε να λέει:

"Γιατί να φοβόμαστε το θάνατο;

Ο θάνατος δεν είναι τίποτε για μας!

Όσο υπάρχουμε εμείς, αυτός δεν υπάρχει!

Κι όσο υπάρχει ο θάνατος, δεν υπάρχουμε εμείς" ...

Νιώθει ο ερωτευμένος ηδονή;

Η έννοια της "ηδονής" αποτελούσε σημείο αναφοράς στη διδασκαλία του Επίκουρου. Κι επειδή πολλοί ήταν εκείνοι που παρερμήνευαν τη διδασκαλία του, ο μεγάλος φιλόσοφος αναγκαζόταν να δίνει εξηγήσεις:

"Όταν λέμε ότι η ηδονή είναι ο σκοπός της ζωής, δεν εννοούμε τις ηδονές των ασώτων και τις αισθησιακές ηδονές, αλλά την απουσία πόνου και ψυχικής ταραχής!

Έτσι, το να είσαι ερωτευμένος, από τη στιγμή που ταράζει την ψυχή σου, δεν είναι πια ηδονή αλλά μια μορφή νεύρωσης"...

Συμφωνείτε;

Όποιος δεν αγαπάει όλες τις γυναίκες,

δεν μπορεί να αγαπήσει

ούτε μία όπως της αξίζει!

Συμβουλές του Επίκουρου:

- Αν επιθυμείς να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του δίνεις περισσότερα αγαθά αλλά ελάττωσε τις επιθυμίες του!

- Καλύτερα να κοιμάσαι άφοβα σ΄ ένα στρώμα από φύλλα, παρά ανήσυχα σε χρυσό κρεβάτι!

- Καμιά ηδονή δεν είναι κακή από μόνη της. Όμως, ορισμένες ηδονές αποκτούνται με μέσα που μας φέρνουν πολύ περισσότερη ταραχή παρά ευχαρίστηση!

Οι άνθρωποι ...

... διψούν για δικαιοσύνη,

αλλά ξεδιψούν με την αδικία!

Μετριότητα είναι ...

... ένα σπίτι χωρίς παράθυρα

για να μην κινδυνεύεις από τη θέα!

Οι ηδονές του βίου ...

Για τον Επίκουρο υπάρχουν τριών ειδών ηδονές:

Α) Οι φυσικές και αναγκαίες. Είναι όσες εξασφαλίζουν τη ζωή, δηλαδή να τρως, να πίνεις, να κοιμάσαι, να σκεπάζεσαι όταν κρυώνεις τη νύχτα. Αυτές πρέπει πάντα να ικανοποιούνται, αλλιώς διακυβεύεται η επιβίωση.

Β) Οι φυσικές και μη αναγκαίες. Εκείνες που αν και ευχάριστες στις αισθήσεις, αντιπροσωπεύουν το περιττό, π.χ. να τρως και να πίνεις καλύτερα κλπ. Αυτές πρέπει να ικανοποιούνται μόνο αν απαντήσουμε θετικά στο ερώτημα "με συμφέρει ή δεν με συμφέρει;".

Γ) Οι μη φυσικές και μη αναγκαίες. Είναι αυτές που μας επιβάλλει η κοινή γνώμη. Π.χ. ένα πανάκριβο ρόλεξ, ένα κότερο κλπ. Αυτές δεν πρέπει ποτέ να τις ικανοποιούμε γιατί είναι πηγή ανταγωνισμού και δυστυχίας!

Άγγελος ή διάβολος;

Για μερικούς ο Επίκουρος ήταν ο καλύτερος, για άλλους ο χειρότερος!

Ορισμένοι τον χαρακτήριζαν έκλυτο, άθεο και γυναικά ενώ άλλοι άγιο και προφήτη!

Ο Ποσειδώνιος, ένας στωικός, τον κατηγορεί ότι εξωθεί στην πορνεία τον ανήλικο αδελφό του!

Ο Τιμοκράτης γράφει πως ξερνούσε δυο φορές τη μέρα έτσι ώστε να ξανατρώει!

Ο Πλούταρχος έγραψε ότι είχε ένα ημερολόγιο που κατέγραφε πόσες φορές έκανε έρωτα και με ποιον!

Οι κακές γλώσσες κυκλοφορούσαν τη φήμη πως ο Επίκουρος και ο Μητρόδωρος συζούσαν με πέντε πανέμορφες εταίρες και ότι κοιμόντουσαν όλοι μαζί στο ίδιο κρεβάτι!

Όμως, ο ίδιος ο Επίκουρος γράφει σε κάποιον μαθητή του: "Ξεχειλίζει το σώμα μου από ευχαρίστηση, ζώντας με ψωμί και νερό, και φτύνω τις ηδονές που προσφέρει η πολυτέλεια, όχι γι' αυτές καθ' αυτές αλλά για τις δυσχέρειες που τις ακολουθούν...".

Επίκουρος ο Αθηναίος ...

Ο Επίκουρος δεν γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά στη Σάμο το 314 π.Χ.

Οι γονείς του (Νεοκλής και Χαιρεστράτη) κατάγονταν απ' τον δήμο του Γαργηττού, μια απ' τις λαϊκότερες συνοικίες των Αθηνών.

Έντεκα χρόνια πριν γεννηθεί ο Επίκουρος, 2.000 άνεργοι (μεταξύ των οποίων και οι γονείς του) έλαβαν άδεια απ' την κυβέρνηση της πόλης να ιδρύσουν αποικία στη Σάμο ...

Σε ηλικία 12 ετών ο Επίκουρος γράφτηκε στο δημόσιο σχολείο, αλλά δεν έμεινε παρά λίγα μόνο λεπτά! Να πώς περιγράφει την πρώτη του ημέρα στο σχολείο ο Σέξτος Εμπειρικός:

"Στην αρχή αναδύθηκε το χάος" είπε ο δάσκαλος στους μαθητές.

"Κι από πού αναδύθηκε;" ρώτησε ο Επίκουρος.

"Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Είναι ζήτημα που αφορά μονάχα τους φιλοσόφους"!

"Τότε τι κάθομαι και χασομεράω εδώ" απάντησε ο Επίκουρος. "Θα πάω κατευθείαν στους φιλοσόφους" ...

Μάθημα φιλοσοφίας ...

Πανεπιστήμιο...
Στην αίθουσα, διδασκαλία... φιλοσοφίας!
Ερώτημα περί του "Είναι"...
Οι τοίχοι είναι μαυρισμένοι απ' τα λόγια των παιδιών:
"Εδώ θα έγραφα το όνομα της αγαπημένης μου αν είχα"...
Ο καθηγητής διαβάζει απ' το βιβλίο:
"... οι επτά τρόποι του περιέχοντος
κατανεμημένοι σε τέσσερις οντολογικούς τομείς.
Το περιεχόμενο του είναι είναι το ίδιο το είναι..."
Και στους τοίχους:
"Θέλουμε να ξανακάνουμε τις ιδέες επικίνδυνες".
Στο βιβλίο:
"... ο Λόγος είναι κάτι παραπάνω από τη φωτίζουσα συνείδηση
ή το ολοκληρώνον πνεύμα!".
Κι ο τοίχος:
"Το μπετόν μας μαθαίνειτην αδιαφορία"...
Το βιβλίο:
"... η υπόσταση αποτελεί το θεμέλιο
και ο Λόγος τον δεσμό των τρόπων του περιέχοντος
που εμείς είμαστε...".
Και στους τοίχους:
"Έξω οι πολιτικοί κρατούμενοι και οι ψυχοπαθείς.
Μέσα οι δικαστές κι οι υγιείς"!
Στο βιβλίο φιλοσοφίας:
"... όσο κατεβαίνουμε προς την Εμπειρική Ύπαρξη
τόσο υποβιβαζόμαστε, αλλά συνάμα γινόμαστε ασφαλείς...".
Κι ο τοίχος:
"Όπου και να κοιτάξεις θα ξεράσεις"....

Κερνάω μπουγάτσα ... "στα λιοντάρια"!

Το χρήμα ...

... το χρειαζόμαστε τόσο ώστε να μην το χρειαζόμαστε!

Η Δημιουργία του κόσμου (συνοπτικά)

Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι δέχονται ως αρχή του κόσμου ένα φυσικό στοιχείο. Ο Θαλής το νερό, ο Αναξίμανδρος το άπειρο, ο Ηράκλειτος το λόγο, ο Αναξιμένης τον αέρα, ο Δημόκριτος τα άτομα, ο Αναξαγόρας το νου, ο Εμπεδοκλής τα τέσσερα στοιχεία: πυρ, γη, αέρα και νερό!

Ο Πλάτων δέχεται πως ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο αλλά με βάση προϋπάρχουσα ύλη που την οδήγησε απ' την αταξία στην τάξη.

Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει πως Θεός και κόσμος είναι ένα ενιαίο σύνολο και υιοθετεί την άποψη περί συναιωνιότητας αυτών.

Κατά τον Επίκουρο τα πάντα έγιναν αυτόματα και τυχαία, χωρίς την προϋπαρξη ύλης.

Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, τον κόσμο δημιούργησε ο Τριαδικός Θεός εκ του μηδενός ("εξ ουκ όντων") και άνευ προϋπάρχουσας ύλης.

Μια επίκαιρη συμβουλή του Εμάνουελ Καντ

"Μη δέχεσαι ευεργεσίες

χωρίς τις οποίες μπορείς να ζεις"!

Ας σοβαρευτούμε λίγο!

Ένας λόρδος κι ένας οδοκαθαριστής πέθαναν την ίδια μέρα και θάφτηκαν από τις οικογένειές τους ο ένας πλάι στον άλλον.
Ο λόρδος, μη ανεχόμενος τον συμφυρμό, ζητούσε επίμονα απ’ τον οδοκαθαριστή ν’ απομακρυνθεί λίγα μέτρα για να διατηρηθούν οι κοινωνικές αποστάσεις!
Κάποια στιγμή ο οδοκαθαριστής έχασε την υπομονή του και φώναξε: «Επιτέλους, αυτά τα καραγκιοζλίκια ας τ’ αφήσουμε για τους ζωντανούς! Εμείς τώρα είμαστε σοβαροί άνθρωποι, είμαστε πεθαμένοι!» …

Το ψέμα και η υποκρισία ...

… αποτελούν τη βάση του ανθρώπινου πολιτισμού!
Χωρίς αυτά θα ήταν αδύνατη ακόμα και η καθημερινή ζωή όπως τη γνωρίζουμε…
Φανταστείτε, για παράδειγμα, να λέγατε στην εργασία σας αυτά που πραγματικά πιστεύατε για τους προϊσταμένους και τους συναδέλφους σας!
Θα περνάγατε την μέρα σας με καυγάδες, θα πληγώνατε αγαπημένα σας πρόσωπα και την επόμενη θα ανακαλύπτατε πως οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα είχαν την παραμικρή διάθεση να σας μιλήσουν!

Δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα ...

Ο Θεόφραστος στο βιβλίο του «Χαρακτήρες» και στο κεφάλαιο «δεισιδαίμονας» περιγράφει μια συνηθισμένη μέρα ενός Αθηναίου:
«το πρωί πηγαίνει να πλύνει τα χέρια του στην πηγή ενός ναού όπου το νερό, λένε, είναι πιο καθαρό και κάνει καλό. Έπειτα, βάζει στο στόμα του ένα δαφνόφυλλο για να εξασφαλίσει την εύνοια του Απόλλωνα.
Αν τη νύχτα κάποιο ποντίκι τρύπησε το σακίδιό του, αντί να πάει στον τσαγκάρη να του το επισκευάσει, πηγαίνει σε μάντη για να μάθει ποιος θεός τον πρόσβαλε και σε ποιον πρέπει να θυσιάσει.
Βαδίζοντας έξω από τα τείχη προσέχει να μην πατήσει ποτέ τις ταφόπετρες. Δεν ανέχεται τη θέα των κάρων που μεταφέρουν τα πτώματα κι αν, κατά τύχη, συναντήσει επιληπτικό ή τρελό, πανικοβάλλεται και φτύνει στον κόρφο του …».

Πλατωνικός έρωτας και χριστιανική αγάπη ...

(από το ιστολόγιο θεολογικού προβληματισμού "Συ είπας")

Τον πλατωνικό έρωτα θα μπορούσαμε να τον ορίσουμε ως μια ανάταση ψυχής μέσα σε συνθήκες ιδανικής ομορφιάς. Ένα εξαιρετικό βίωμα, μια εμπειρία συγκλονιστική που σε καμιά περίπτωση δεν σταματά στην αισθησιακή σαρκική απόλαυση. Είναι μια αρμονία ψυχών που γεννά το υψηλό, το ονειρικό, το ηδανικό, το ιδεώδες.

Όμως, ο πλατωνικός έρωτας στο βάθος του είναι αριστοκρατικός! Στηρίζεται στην επιλογή ανάλογα με την αξία. Το αγαπημένο είναι ανώτερο του αγαπώντος. Αντίθετα, η χριστιανική αγάπη είναι μίμηση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Δεν βασίζεται στην κοινωνική σκοπιμότητα, την αλληλεγγύη, τους δεσμούς συγγένειας ή φιλίας. Ο πλησίον αγαπιέται όχι λόγω των αρετών ή της κοινωνικής του θέσης. Όσο, μάλιστα, πιο αδικαιολόγητη είναι η αγάπη (προς τον αμαρτωλό, τον εχθρό κλπ) τόσο είναι πιο αληθινή και άδολη.

Η αγάπη στρέφεται προς όλους, ο έρως ποτέ! Η χριστιανική ηθική βασίζεται στην ταπείνωση και στην παραίτηση απ' τη "δήθεν αξιοπρέπεια"! Η αρχαία ελληνική ηθική βασίζεται στην ατομική αξιοπρέπεια, στην εσωτερική αυτονομία και στην εξωτερική αυτάρκεια.

Ο 'Ερως υπακούει σε μια φυσική και λογική αναγκαιότητα. Το ωραίο δεν μπορείς παρά να το αγαπάς! Ο Έρως στρέφεται προς το ωραίο όπως το φυτό προς τον ήλιο. Η αγάπη όμως προς τον διπλανό μας είναι προσταγή "αντίθετη προς τη φύση"! Δεν είναι φυσικό και λογικό να αγαπάς κάποιον που έχεις σοβαρούς λόγους να μισείς...

Ο Πλάτων είναι κατά βάθος νομοθέτης. Σημασία γι' αυτόν έχει η επίτευξη του σκοπού του έρωτος, που είναι ο εμπλουτισμός και η βελτίωση του Εγώ! Συνεπώς, θα μπορούσε ο άνθρωπος ακόμη και να υποχρεωθεί να γίνει ηθικός. Ο Χριστός, όμως, είναι "αλιεύς ψυχών"! Έξω από την ελευθερία, χωρίς ελευθερία τίποτε δεν έχει ηθική αξία...

Οι διάδοχοι του Αριστοτέλη

Πρώτος διαδέχθηκε τον Αριστοτέλη ο Θεόφραστος από την Ερεσό της Λέσβου. Διηύθυνε το «Λύκειο» από την φυγή του Αριστοτέλη στη Χαλκίδα (322 π.Χ.) μέχρι τον θάνατό του το 287 π.Χ. Είχε πάθος με τη βοτανική αλλά και … τα νεαρά αγόρια! Λέγεται πως σε προχωρημένη ηλικία ερωτεύθηκε τον Νικόμαχο, γιό του Αριστοτέλη!
Τον Θεόφραστο διαδέχθηκε ο Στράτωνας. Ήταν τόσο αδύνατος που οι σύγχρονοί του έλεγαν πως «πέρασε απ’ τη ζωή στο θάνατο δίχως να το καταλάβει»…
Μετά τον Στράτωνα έγινε διευθυντής του Λυκείου ο Λύκωνας. Γι’ αυτόν τα μόνα που ξέρουμε είναι πώς ήταν ευφραδέστατος και ντυνόταν πολύ εξεζητημένα …

Ο Αριστοτέλης, θα έβλεπε Λαζόπουλο;

«Η τραγωδία είναι μίμηση σοβαρής πράξης

που εκτελείται με στολισμένη γλώσσα και ευγενείς ήρωες!
Η κωμωδία είναι μίμηση φαύλων υποκειμένων,

συχνά και άσχημων,

και θεμελιώδες στοιχείο της είναι το γελοίο»!

"Μακεδόνες", "μακεδονάρχες" και "μακεδονομάχοι" ...

Ο "Μακεδόνας" Αριστοτέλης γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής που τα ίδρυσαν (γύρω στα 655 π.Χ.) άποικοι από την Άνδρο! Την πόλη κατέστρεψε ο Φίλιππος Β' το 348 π.Χ. αλλά την ανοικοδόμησε ο Αλέξανδρος για χάρη του δασκάλου του ...

Ο "μακεδονάρχης" Ψωμιάδης είναι, ως γνωστόν, Πόντιος ...

Ο "μακεδονομάχος" Άνθιμος κατάγεται απ' τον Πύργο Ηλείας ...

To "Συμπόσιο" του Πλάτωνα (περί Έρωτος) Α'

Συμπόσιο σημαίνει δείπνο. Ο Αγάθωνας, θέλοντας να γιορτάσει τη νίκη του σε έναν τραγικό αγώνα προσκαλεί στο σπίτι του μια ομάδα φίλων κι αρχίζουν τη συζήτηση με θέμα τον έρωτα.
Πρώτος μιλάει ο Φαίδρος. Κατά τη γνώμη του ο έρωτας ειν’ ο ωραιότερους απ’ όλους τους Θεούς. Όποιος αγαπά είναι ευτυχέστερος απ’ όποιον αγαπιέται αφού μόνο αυτός διακατέχεται από τον Θεό.
Το λόγο στη συνέχεια παίρνει ο Παυσανίας:
«… Υπάρχουν δύο έρωτες: ο «ουράνιος», της Ουρανίας Αφροδίτης και ο «χυδαίος» της Πανδήμου Αφροδίτης. Οι άνθρωποι, κατά κανόνα, ασχολούνται με τον δεύτερο: κυνηγούν τις γυναίκες, ποθούν τα κορμιά τους πιο πολύ απ’ τις ψυχές τους … Αντίθετα, ο αληθινός εραστής, ο ουράνιος, προτιμά τους άντρες γιατί θαυμάζει την ισχυρότερη φύση τους και τη ζωηρότερη ευφυΐα τους!»

Πόσο απέχει η πόλη σας από τη θάλασσα;

Ο Πλάτωνας δεν συμπαθούσε καθόλου το εμπόριο και τα μεγάλα λιμάνια! Οι περιοχές που είναι γεμάτες με εμπόρους και μικροπωλητές, έλεγε, δημιουργούν άσχημες συνήθειες στις ψυχές των ανθρώπων.
Ενώ ο γεωργός παράγει ίσα-ίσα όσα έχει ανάγκη ή, το πολύ, όσα χρειάζεται για να κάνει ανταλλαγή προϊόντων, ο έμπορος άλλο δεν κάνει παρά να αρπάζει χρήματα. Αυτό κάνει τους πολίτες δύσπιστους κι εχθρικούς μεταξύ τους και με τον υπόλοιπο κόσμο!
Τα προϊόντα της γης, επειδή είναι αναλώσιμα, αντίκεινται στη συσσώρευση ενώ το χρήμα προσφέρεται για διατήρηση και προξενεί αίσθηση ανικανοποίητου και δυστυχίας…
Ο Πλάτωνας φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να προσδιορίσει την ιδανική απόσταση μιας πόλης από τη θάλασσα στα δεκατέσσερα χιλιόμετρα και εξακόσια μέτρα!
Πώς κατέληξε σ’ αυτό το συμπέρασμα … κανείς δεν κατάλαβε!

Περί Αγαθού (συνοπτικά)

O Σωκράτης δίδασκε πως οι άνθρωποι πράττουν το κακό από άγνοια του Αγαθού! Συνεπώς, σκοπός της ζωής τους είναι να γνωρίσουν το Αγαθό.

Οι κυνικοί ταύτιζαν το Αγαθό με την ατομική ελευθερία. Για να μην εξαρτώνται υπερβολικά απ' τον εξωτερικό κόσμο, μείωναν στο ελάχιστο τις βασικές τους ανάγκες.

Οι Κυρηναίοι ταύτιζαν το Αγαθό με την ηδονή και το Κακό με τον πόνο! "Να αρπάζεις την ηδονή" έλεγε ο Αρίστιππος "προσέχοντας όμως να μην γίνεις δούλος της"!

Οι Μεγαρείς είχαν μια πιο αφηρημένη εικόνα του Αγαθού. Αγαθό είναι μόνο ένα έστω κι αν έχει πολλά ονόματα: σωφροσύνη, θεός, νους, σύνεση κλπ

"Είναι" και "φαίνεσθαι" ...

Ο Ευκλείδης ο Μεγαρέας (καμιά σχέση με τον μαθηματικό) έλεγε:
«Όταν παλεύουμε για έναν σκοπό πρέπει να προσέχουμε ώστε αντικείμενο των επιθυμιών μας να είναι το είναι κι όχι το φαίνεσθαι».
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα: αν κάποιος θέλει να κυβερνήσει ένα κράτος γιατί νιώθει την ανάγκη να βελτιώσει τη ζωή των συμπολιτών του, πλησιάζει το «είναι» της δουλειάς τού κυβερνήτη!
Αν όμως κίνητρό του είναι το γόητρο, το προσωπικό κέρδος και οι τιμές τις εξουσίας, τότε πάει να πει πως τον έλκυσε το «φαίνεσθαι» του ρόλου!
Στην τελευταία περίπτωση, κατά τον Ευκλείδη, δεν έχει καμία ελπίδα να φτάσει στο Αγαθό!

Ηγησίας ο πεισιθάνατος!

Ο Ηγησίας ήταν απ' τους ριζοσπαστικότερους εκπροσώπους της Κυρηναϊκής σχολής.

"Από τη στιγμή που είναι αδύνατον να πετύχεις μια σταθερή κατάσταση ηδονής" έλεγε, "και η ζωή με τις συγκινήσεις της μάς εξασφαλίζει ουσιαστικά πόνο, καλύτερα να πεθαίνει κανείς"!

Σταματούσε τους περαστικούς στο δρόμο και προσπαθούσε να τους πείσει ν' αυτοκτονήσουν:

"Άκουσέ με αδελφέ. Ξέρεις σίγουρα πως θα πεθάνεις, αυτό όμως που δεν ξέρεις είναι τι είδους θάνατος σε περιμένει. Ίσως η μοίρα σου επιφυλάσσει βίαιο και οδυνηρό θάνατο, ή, πάλι, αργή και βασανιστική αρρώστια. Άκουσε τη συμβουλή ενός σοφού: Αυτοκτόνησε! Μια στιγμή μόνο και ξενοιάζεις..."!

Για τις απόψεις του αυτές τον αποκαλούσαν "πεισιθάνατο", δηλαδή αυτός που πείθει τους ανθρώπους να πεθάνουν!

Βεβαία ο ίδιος ποτέ δεν αποπειράθηκε ν' αυτοκτονήσει ...

Ο "πάσσαλος της στιγμής"!

Ο περιορισμός στο παρόν είναι χαρακτηριστικό όχι του ανθρώπου αλλά του ζώου, για το οποίο ο Νίτσε είπε ότι «ζει δεμένο στον πάσσαλο της στιγμής» και για το λόγο αυτό δεν είναι ποτέ μελαγχολικό ή αηδιασμένο!
Ενώ το ζώο ηρεμεί όταν έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες του, ο άνθρωπος νιώθει κορεσμό μόλις πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του!
Ο άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να καθηλωθεί στο παρόν! Οι εκπληρωμένοι πόθοι του δεν του χαρίζουν πια ευτυχία και νόημα ζωής …

Νίτσε:

... ο τελευταίος χριστιανός πέθανε στον Σταυρό!

Μισεί τη ζωή ο Χριστιανισμός; (Γ' Η άποψη του Νίτσε)

(από το ιστολόγιο θεολογικού προβληματισμού "Συ είπας"

http://sueipas.blogspot.com/)

Ο Νίτσε κατηγόρησε τον χριστιανισμό ότι πότισε δηλητήριο τον έρωτα και τη χαρά με αποτέλεσμα ο έρωτας να μην πεθάνει μεν αλλά να εκφυλιστεί σε αμάρτημα. Ότι στη χριστιανική αρετή επικράτησαν πλατωνικές και πλωτινικές τάσεις εναντίον του σώματος, περιφρόνησης της χαράς και αδυναμίας να πούμε «ναι» στη ζωή και στις απαιτήσεις της … Αποκάλεσε, μάλιστα, τον χριστιανισμό «βαμπιρισμό» καθώς πίστευε ότι ρουφά το αίμα και τη δύναμη της ζωής και κάνει τον άνθρωπο αναιμικό και καχεκτικό!
Μια άλλη μομφή του Νίτσε κατά του χριστιανικού ήθους είναι ότι αυτό αποτελεί «ήθος δούλων» που πηγάζει απ’ τη μνησικακία των αδυνάμων! Η αγάπη, η συμπόνια, η συγγνώμη, η αλληλεγγύη είναι «αρετές των αδυνάμων», δηλαδή αυτών που δεν έχουν τη δύναμη να θέτουν τον εαυτό τους ως σκοπό ή να θέτουν από μόνοι τους σκοπούς!
(προσεχώς: μισεί ο χριστιανισμός το ανθρώπινο σώμα;)

Κυνικοί και Κυρηναίοι ...

Μια μέρα ο Διογένης έπλενε ραπανόφυλλα σ’ ένα συντριβάνι. Τον πλησιάζει ο Αρίστιππος και του λέει: « αν μάθαινες να μιλάς με τους πλούσιους δεν θα χρειαζόταν να ξαναφάς χορταρικά!».
Κι ο Διογένης αποκρίθηκε: «κι αν εσύ μάθαινες να τρως χορταρικά, δεν θα χρειαζόταν να υποκλίνεσαι στους ισχυρούς!»…

«Ζήσε το σήμερα!» (Κυρηναϊκή Σχολή)

Ιδρυτής της ήταν ο Αρίστιππος, μαθητής του Σωκράτη.
Σύνθημά της: «ζήσε τη στιγμή που φεύγει!», δηλαδή το τώρα!
Οι Κυρηναίοι είχαν τα κότσια να πουν: «τη στιγμή αυτή δεν μου συμβαίνει τίποτα κακό, οι άνθρωποι που αγαπώ είναι καλά στην υγεία τους, είμαι ευτυχισμένος!»…
Αν για τους «κυνικούς» ελευθερία σήμαινε να αρκείσαι στα λίγα για να μην υποδουλωθείς στις ηδονές, για τους «κυρηναϊκούς» μεγαλύτερη ελευθερία είναι το να μπορείς να διασχίζεις τις ηδονές της ζωής χωρίς να σε παγιδεύουν!

Ενίοτε οι ευχές εισακούγονται!

Όταν ευχόμαστε να μας συμβεί κάτι,
ας προσέχουμε!
Να είμαστε σίγουροι ότι το επιθυμούμε …
γιατί μπορεί και να μας συμβεί!

Περί ... προσδοκιών!

Ενώ οι μεγάλες προσδοκίες μπορούν να γίνουν φυλακή,

οι μικρές μπορούν να είναι το καθημερινό εισητήριο

για το δρομολόγιο της επιτυχίας!

Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι ...

… εκπροσωπούν την ελεύθερη σκέψη που θέτει ερωτήματα και αναζητεί λύσεις χωρίς να είναι για τίποτα σίγουροι!
Η αρχαία Ιωνία είναι ο χρονοτόπος της ανεξιθρησκίας, της αμφισβήτησης των ιδεολογημάτων, του ορθολογισμού, της πολλαπλότητας σκέψης, της φιλοσοφικής αναζήτησης.
Οι προσωκρατικοί είναι οι πρώτοι επιστήμονες που ξεφεύγουν απ’ την ομίχλη του μύθου και θέτουν τα θεμέλια όχι μόνο της φιλοσοφίας αλλά και των θετικών επιστημών.

Τι θέλουν, επιτέλους, οι γυναίκες;

Το μεγάλο ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί και που, εγώ ο ίδιος, παρά τα τριάντα χρόνια ενασχόλησής μου με τη γυναικεία ψυχή δεν έχω διαλευκάνει, είναι: τι θέλει μια γυναίκα;»…
Σίγκμουντ Φρόιντ

Στον ανώνυμο αυτόχειρα φιλόσοφο ...

Βιαζόσουν πάντα

και δεν περίμενες

-καθώς οι άλλοι-

ήσυχα-ήσυχα

τον θάνατό σου ...

Τάο Τε Τσινγκ:

Το να κοιτάζεις είναι κάτι ...

Το να δεις αυτό που κοιτάζεις είναι κάτι άλλο ...

Το να κατανοήσεις αυτό που είδες είναι κάτι διαφορετικό!

Γαλλία, Μάης 1968: οι "κυνικοί" επιστρέφουν!

Τα περισσότερα συνθήματα των εξεγερθέντως φοιτητών,

σίγουρα θα τα προσυπέγραφε κι ο Διογένης:

"Κάντε έρωτα κι όχι πόλεμο"!

"Ούτε Θεός ούτε αφέντης"!

"Η φαντασία στην εξουσία"!

"Γίνετε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο"!

"Εργάτες όλων των χωρών, διασκεδάστε"!

Πάθη φιλοσόφων ...

Ο Διογένης ο κυνικός αυνανιζόταν συστηματικά!

Θεωρούσε πως έτσι ξεμπερδεύεις πιο γρήγορα ...

Σε όσους τον μάλωναν

που το έκανε στη μέση του δρόμου,

απαντούσε:

"Μακάρι να μπορούσα

να καταλαγιάσω και την πείνα μου

μ' ένα τριψιματάκι στο στομάχι ..."!

Λένε πως ...

... μια γυναίκα σπάνια εγκαταλείπει ένα θύμα

χωρίς να έχει βρει άλλο!

Χιούμορ εγκώμιον!

Το χιούμορ σώζει,

το χιούμορ θεραπεύει,

το χιούμορ λύνει τους κόμπους της επικοινωνίας,

το χιούμορ ανοίγει τους μπλογκαρισμένους δρόμους

μιας δύσκολης καθημερινότητας,

το χιούμορ μάς φέρνει πιο κοντά,

το χιούμορ είναι ερωτικό και σέξι!

Πιστεύετε στο Θεό κύριε Βολτέρε;

"Προσωπικά όχι!

Θα ήθελα όμως να πιστεύει η γυναίκα μου και ο υπηρέτης μου!

Αυτό θα μου εξασφάλιζε

λιγότερα κέρατα στο κεφάλι

και περισσότερα χρήματα στο πορτοφόλι!"

Aκόμα και σε μια ουρά ...

... μπορείτε να γνωρίσετε

υπέροχους ανθρώπους!

Πατέρα, να παντρευτώ αυτή τη γυναίκα;

Άκου παιδί μου ...

η δοκιμασία είναι απλή:

κάνε κάτι εντελώς τρελό, αγενές και απαράδεκτο

μπροστά της!

Κατόπιν παρατήρησε

το μίσος και την περιφρόνηση στο βλέμμα της

κι αναρωτήσου

αν την αγαπάς αρκετά

ώστε να ανέχεσαι αυτό το βλέμμα

κάθε μέρα

για το υπόλοιπο της ζωής σου!

Αν ναι ...

τότε με την ευχή μου!

Μήπως πρέπει ν' αρχίσουμε να φωνάζουμε;

"Όταν κυνήγησαν τους Εβραίους

δεν φώναξα

γιατί δεν ήμουν Εβραίος!

Όταν κυνήγησαν τους μαύρους

δεν φώναξα

γιατί δεν ήμουν μαύρος!

Όταν κυνήγησαν τους ομοφυλόφιλους

δεν φώναξα

γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος!

Όταν κυνήγησαν εμένα

δεν φώναξε κανείς" ...

Έτσι γεννήθηκε ο πολιτισμός;

"Ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε μια προσβολή

αντί για μια πέτρα,

ήταν ο ιδρυτής του πολιτισμού"!

Σίγκμουντ Φρόιντ

Ποιος Σωκράτης και Βολταίρος; Μόνο ο Μητσάρας μετράει!

Μια μέρα ένας μαθητής ρώτησε τον Σωκράτη:

- Δάσκαλε, ετοιμάζομαι να παντρευτώ! Θα κάνω καλά; Τι έχεις να μου πεις;

- Να παντρευτείς αγόρι μου, να παντρευτείς! Αν σου τύχει καλή γυναίκα θα γίνεις ευτυχισμένος. Αν όχι, τότε θα γίνεις φιλόσοφος ...

Αρκετούς αιώνες αργότερα, ένας άλλος φιλόσοφος, ο Βολταίρος, έλεγε:

"Οι γυναίκες θα ήταν το καλύτερο πράγμα στον κόσμο, αν κανείς μπορούσε να πέσει στην αγκαλιά τους χωρίς να πέσει και στα χέρια τους!"...

Εδώ όμως εμφανίζεται ο Μητσάρας, ο τυπάρας των καφενείων και των γηπέδων. Η γυναίκα του, η Σουλάρα, είναι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στη γειτονιά. Όλες οι άλλες στον Κολωνό την ζηλεύουν: "μα πώς βρε παιδί μου εμείς δεν μπορούμε να γελάσουμε ποτέ κι αυτή πάντα πεταχτούλα, πάντα σινιέ, με το χαμόγελο, πάει στον μπακάλη, στον φούρναρη, απλώνει τα ρούχα και μαγειρεύει τραγουδώντας; Δεν είναι φυσικά πράγματα αυτά!"...

Μια μέρα, στο καφενείο, κάποιος απ' την παρέα ρώτησε τον Μητσάρα:

- Ρε συ σκατόφατσα, πώς καταφέρνεις να είσαι καλά και η γυναίκα σου καλύτερα;

- Ακούστε μάγκες, το πράγμα είναι απλό: τη μέρα η γυναίκα μου κάνει αυτό που γουστάρω εγώ ενώ τη νύχτα κάνω εγώ αυτό που γουστάρει εκείνη!"...

Περί ... ζωής!

Xωρίς τα αναγκαία δεν υπάρχει ζωή!

Αλλά και χωρίς τα περιττά ...

η ζωή εκφυλίζεται σε επιβίωση!

Είστε ... "επιτυχημένοι";

Είναι άραγε κατόρθωμα να μην έχει κάποιος χρόνο για ξεκούραση;

Μήπως το παράσημο της επιτυχίας πρέπει να δοθεί σ' αυτούς που πραγματικά σέβονται τα όριά τους;